İstanbul Fatih’te Semih Çelik‘in Ayşenur Halil ve İkbal Uzuner‘i katletmesinin akabinde gelen reaksiyonlar devam ederken, Uraz Kaygılaroğlu‘nun Sayna Soleimanpour‘un standı için verdiği pozlar yine gündeme geldi. Kaygılaroğlu, yaptığı açıklamada “Bir daha sahneye çıkmak televizyona çıkmak zorunda değilim, öbür bir iş yaparım” tabirlerini kullandı.
Nevşin Mengü’nün YouTube yayınına katılan Uraz Kaygılaroğlu, verdiği pozlardan ötürü özür diledi.
“Akıl tutulması yaşadım”
Kaygılaroğlu, reaksiyon çeken pozu hakkında şu açıklamalarda bulundu:
“Sergi benim değildi. Diğer bir sanatkarın standıydı ben yalnızca bir işinde yer aldım. Nisan’ın 16’sında sergilenmişti ve o dönemki kız arkadaşımın birinci ferdî standıydı. Reaksiyonların nereye varacağını, bayan cinayetlerine varacağını öngöremedim. Bir akıl tutulması yaşadım. Toplumun dinamiklerini, yaralarını ne kadar tetikleyeceğini öngöremediğim için de akabinde özür dilemiştim lakin anladığım kadarıyla bu özür de kabul görmedi.”
“Başka bir iş yaparım”
Kaygılaroğlu, kelamlarına şöyle devam etti:
“Hem Ayşenur’un hem İkbal’in ailesi ve sevenleri özelinde, tüm Türkiye özelinde çok üzgün olduğumuzu söylemek istiyorum. Semih Çelik isimli caninin yaptığı bu hareketin sonucunda bu işin öznelerinden biri haline gelmiş olmak beni çok üzdü. Genelde bu iş biraz cambaza bak gibi oluyor yani olup bitenden çok bir gaye belirleniyor.
Aslında hususun özelinden biraz uzaklaşıyoruz üzere oluyor. Eğer bunların bitmesi ben ve benim üzere üçüncü şahısların toplumdan men edilmesi bir daha göz önüne çıkmamasıysa ben bunu seve seve can-ı gönülden kabul ederim. Bir daha sahneye çıkmak televizyona çıkmak zorunda değilim, diğer bir iş yaparım.”
“Can güvenliğimden endişeliyim”
Can güvenliğinden kaygı duyduğunu vurgulayan Kaygılaroğlu, kelamlarına şöyle devam etti:
“Ben kendi can güvenliğimden de üçüncü bir şahıs olarak, gaye gösterildiğim için kaygı eder haldeyim. Sorunun kaynağı öbür bir yer değil, sistematik olarak isimlerimiz bir biçimde toplumsal medyadan pompalanıyor.
Suçlu cadı avı yapılan maksat gösterilen bir durumdan bahsediyoruz. Ben parmağıma oje sürmüşüm, etek giymişim, rol icabı öbür erkekle öpüşmüşüm, bir yerde yer almışım. Bunların hiçbirisi hata değil, beni hatalı yapmaz.
Beşerler istedikleri üzere yaşayabilir, bir şahsa verdiğim zarar yok mevzu bununla alakalı. Yani sizin beğendiğiniz toplumun istediği halde var olmuyor diye beşerler berbat olmazlar. Toplum olarak yaşadığımız bu cinnet anlarını bir yere yönlendirirken nereye yönlendirdiğime bir bakalım.“
|
Ne olmuştu? Oyuncu Uraz Kaygılaroğlu, fotoğraf sanatkarı Sayna Soleimanpour’un birinci standı için poz verdi. Stantta yer alan yapıtlarda Soleimanpour’un ve Kaygılaroğlu’nun verdiği pozlar tartışma yarattı. Kaygılaroğlu’na, ‘Böyle bir periyotta yanlışsız mu sence?’, ‘Kadın cinayetlerinin yaygın olduğu vakti mı buldun?’, ‘Hiç gerçek değil’ üzere yorumlar geldi. Kaygılaroğlu, gelen yansılardan sonra toplumsal medya hesabından şu açıklamayı yaptı: “Sosyal medyada ve basında hakkımda çıkan haberlere ve yansılara yönelik bir yanıt verme gereksinimi duydum. Maksadım hayatımdaki özel birinin sanat çalışmasına takviye vermekti. Verdiğim takviyeden dolayı ortaya çıkan görseller toplumuzuda rahatsızlık uyandırdıysa bunu yalnızca sanat diyerek geçiştiremem ve çok üzüldüğümü belirtmek isterim. Maksadım hiçbir biçimde makus hisler uyandırmak değildi. Bu sebeple herkesten özür diliyorum. Hürmetlerimle.” Fotoğraf sanatçısı Soleimanpour da yaptığı açıklamada şu tabirleri kullandı: “Dün açılışını yaptığımız ‘Life in Plastic’ başlıklı standımda yer alan ‘Hamdım, Yandım, Piştim’ I ve II isimli yapıtların medyada manasından bağımsız noktalara çekilerek yorumlanmasını şaşırarak ve üzülerek seyrediyorum. Öncelikle bu yapıtların “kadına şiddet” yahut “şiddet propagandası” formunda yorumlanması kısmına bir açıklama getirmek isterim. Bu yapıtların aktivist yahut eleştirel bir noktadan “kadına şiddet” konusu ile ilgisi katiyen yoktur. Ben bayan vücuduna sahip bir beşerim ve fotoğraflarımda kendi vücudumu model olarak kullanmak benim üretim pratiğimin içerisinde yer alan öznel bir lisandır. Ben doğuştan “kadın” vücuduna sahip olduğum için otoportre çalışmalarımda doğal olarak “kadın” vücudu yer alıyor, şayet erkek olsaydım tıpkı fotoğraflardaki uzuv modülleri bir erkeğe ilişkin olacaktı. Sergi alanında bu 2 yapıtın çabucak yanında sergilenen ‘Maske’ isimli yapıtta, yaşadığım ruhsal dönüşümün akabinde kendi kimliklerimle yüzleşmemin sonucunda metaforik olarak maskelerimin düştüğü görülmektedir, öykünün devam niteliğinde olan ‘Hamdım, Yandım, Piştim’ I ve II isimli 2 eser ise tekrar metaforik olarak vücudumdan ve kimliğimden ayrışarak ruhsal manada kendimi kesimlere bölünmüş hissetmiş olmamı simgelemektedir. Bu fotoğrafların ‘kadına şiddet’ hususuyla bir ilgisi yoktur. 10 fotoğraflık bir seriden oluşan bu standın 2 modülü olan fotoğraflar stant ile bir bütün halinde okunması gereken kesimlerdir, bu yapıtları sergiden ve benim anlatımımdan bağımsız olarak bağlamından koparan insanların ne benim şahsımdan ne de daha evvelki üretimlerimden haberdar olmadıkları aşikar.” |
|
“Rumca bilmeseler de Yunanistan’a gönderildiler”; Kayıp bir neslin öyküsü ‘Mübadele’
|
